Φορητό δωμάτιο ξενοδοχείου σε αεροδρόμιο της Μόσχας!

Το Sleepbox είναι ένα ανεξάρτητο δωμάτιο, που μπορεί να τοποθετηθεί σχεδόν παντού!
  Έχει σχεδιαστεί από την Ρώσικη αρχιτεκτονική Arch Group και κάθε κουτί έχει δύο κρεβάτια, λάμπες LED, WiFi, μπρίζες και πλούσιο χώρο για να αποθηκεύσετε τις αποσκευές σας.
  Το πρώτο Sleepbox εγκαταστάθηκε στο αεροδρόμιο Sheremetyevo της Μόσχας, όπου οι ταξιδιώτες μπορούν να νοικιάσουν ένα δωμάτιο και να κοιμηθούν για κάποιες ώρες.

flashnews.gr

otherside.gr

• Το σπίτι των Ονείρων σας….αλλά με Ρόδες!
• Απίστευτη μετατροπή σκουπιδιάρικου σε σπίτι (Photos)
• Nano House: Το σπίτι των 507 ευρώ (Photos & Video)
• Αρχαίο Ελληνικό σπίτι τύπου ΙΚΕΑ !
• Μόνο με τέτοιο σπίτι θα τη γλυτώσουμε…(video)
• Απίστευτο: ζει σε σπίτι …8,3 τετραγωνικών!(video)
• Το… πολυτελές σπίτι στο δάσος
• Σπίτι-αβγό για αστέγους
• Κατασκευή σπιτιού με 2 κοντέινερ
• Το container με το μαγικό κουμπάκι
• Η ζωή σε ένα… τοίχο
• Τροχόσπιτο με μπαλκόνι! (video)
• Ζει μέσα σε ένα…BOEING 727

Αγανακτισμένη και η Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου

Στις καπιταλιστικές οικονομίες, οι μονίμως ευνοημένοι είναι φυσικά οι πλούσιοι. Εδώ στην Ελλάδα αντικρίζουμε το εξής θαύμα: Να αγανακτήσουν και μερικοί από τους ισχυρότερους πολίτες αυτής της χώρας. Ο λόγος για το γιο της Γιάννας και του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος με ανοικτή επιστολή του στην Athens Voice, κατηγορεί την κυβέρνηση για ανικανότητα και κάνει αναφορά για «κινεζοποίηση της ελληνικής κοινωνίας».

Ας αγνοήσουμε το γεγονός ότι είναι γόνος μιας οικογένειας που «χρυσώθηκε» εις βάρος της χώρας του, ελέω της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων. Ας αγνοήσουμε επίσης και το ότι μπορεί να τα λέει λόγω κακής πορείας των οικογενειακών επιχειρήσεων (αν κι εκ των οποίων οι περισσότερες φαντάζομαι είναι στο εξωτερικό). Αυτό που κρατάμε, είναι ότι η κυβέρνηση έχει «αγανακτήσει» και τα… πάνω στρώματα.

Συνέχεια σ’αυτή την επιδημία, έδωσε ακόμα μία κληρονόμος αμύθητης περιουσίας: Η θρυλική Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου, η οποία κάλεσε στο σπίτι της τον πρωθυπουργό για εξηγήσεις. Ο «Νίντζα των αποκαλύψεων» έχει το ρεπορτάζ:

Το group του dr.SeenG στο Facebook εδώ και το προφίλ του εδώ.

Επιταχυντής παράγει ακτίνες γάμμα 40 τρισ. φορές λαμπρότερες από τον Ήλιο

Μέλος της ερευνητικής ομάδας επιδεικνύει την κάψουλα ιονισμένου αερίου από την οποία πηγάζει η υπέρλαμπρη δέσμη.

Η ισχυρότερη δέσμη ακτίνων γ που έχει παραχθεί ποτέ στη Γη είναι 40 τρισεκατομμύρια φορές πιο λαμπρή από τον Ήλιο όπως τον βλέπουμε από τη Γη, ανακοίνωσαν φυσικοί στη Σκωτία.

Η δέσμη που παρήγαγε ένας νέος επιταχυντής στο Πανεπιστήμιο του Στράθκλαϊντ ήταν τόσο έντονη ώστε θα μπορούσε να διαπεράσει 20 εκατοστά μολύβδου ή έναν τσιμεντένιο τοίχο με πάχος 1,5 μέτρο, αναφέρουν οι ερευνητές στο Nature Physics.

Ανάλογες δέσμες ακτίνων γ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως ραδιοθεραπεία για την καταστροφή καρκινικών όγκων, καθώς και για την παραγωγή ραδιοϊσοτόπων που χρησιμοποιούνται στην τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET).

Θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στη μελέτη του πυρήνα των ατόμων, δεδομένου ότι οι ακτίνες γ διεγείρουν τους πυρήνες.

Οι ακτίνες γ είναι αόρατο φως στο άκρο του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος -έχουν μεγαλύτερη συχνότητα και μεταφέρουν περισσότερη ενέργεια ακόμα και από τις ακτίνες Χ.

Στο Διάστημα, δέσμες ακτίνων γ αρκετά ισχυρές για να αποστειρώσουν ολόκληρη τη Γη παράγονται από τις συγκρούσεις ανάμεσα σε άστρα νετρονίων ή μαύρες τρύπες. Αυτές οι «εκλάμψεις ακτίνων γ», ή GRB, θεωρούνται μάλιστα τα πιο βίαια φαινόμενα στο Σύμπαν.

Στο Πανεπιστήμιο του Στράθκλαϊντ, η ομάδα του καθηγητή Ντάινο Ζαροζίνσκι χρησιμοποίησε ένα νέο είδος επιταχυντή, στο οποίο λέιζερ υψηλής ενέργειας βομβαρδίζουν έναν μικρό θάλαμο με ιονισμένο αέριο. Η διέγερση των φορτισμένων σωματιδίων από την ενέργεια του λέιζερ προκαλεί τελικά την εκπομπή ακτίνων γ ακραίας λαμπρότητας.

Οι ακτίνες εκπέμπονται σε παλμούς που διαρκούν μόλις ένα τετράκις εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου.

Εκτός του ότι αυξάνει την ισχύ της δέσμης στα άκρα, ο νέος επιταχυντής χωράει πάνω στον πάγκο του εργαστηρίου, σε αντίθεση με τους συμβατικούς επιταχυντές που έχουν μήκος έως και 100 μέτρα.

Για την ιστορία, το ρεκόρ φωτεινότητας που κατέγραψαν οι ερευνητές ήταν 1.023 φωτόνια ανά δευτερόλεπτο, ανά τετραγωνικό χιλιοστοακτίνιο, ανά τετραγωνικό χιλιοστό, ανά 0,1% του εύρους ζώνης.

trelokouneli.gr

tanea.gr

philenews.com

Οι Γερμανοί παραδέχονται ότι μας…χρωστούν αλλά δεν πληρώνουν!

Στην Die Welt αναφέρονται στο αναγκαστικό δάνειο που υπεγράφη κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου από τις γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις κατοχής και την τότε ελληνική κυβέρνηση.

Τα βασικά σημεία του κατοχικού αναγκαστικού δανείου προβλέπουν:

τη μηνιαία κάλυψη των εξόδων των δυνάμεων κατοχής Ιταλίας και Γερμανίας ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δραχμών μέσω της Τράπεζας της Ελλάδας. Σύμφωνα με το δανειοδοτικό πρακτικό, εάν τα έξοδα υπερβαίνουν το ανωτέρω ποσόν, τότε το επιπλέον ποσόν θα χρεώνεται σαν δάνειο προς τις κατοχικές δυνάμεις.
Το δάνειο αυτό θυμήθηκε την Κυριακή η Die Welt του Βερολίνου με τίτλο «Χρωστάμε στους Έλληνες ακόμα; – Ανοιχτοί λογαριασμοί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο προς την Αθήνα».

Διεκδικήσιμο το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο

Η εφημερίδα παραδέχεται ότι οι φωνές που επικαλούνται το κατοχικό δάνειο και τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα δεν «φαίνεται να είναι εντελώς αβάσιμες» και σημειώνει ότι τελικά πρόκειται για δισεκατομμύρια ευρώ.
Αποκλείει βέβαια τις επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις και επιχειρηματολογεί, κατά την πάγια γερμανική θέση, ότι αποζημιώσεις εδόθησαν, είτε με τη μορφή συμβάσεων (18.031960 / αποζημιώσεις ύψους 115 εκατομμυρίων ΓΜ στα θύματα της ναζιστικής κατοχής), είτε σε είδος (βιομηχανικά είδη και μηχανήματα ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ).
Το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι η μόνη πτυχή της κατοχικής εκμετάλλευσης της Ελλάδας που δεν αρνήθηκε ποτέ η Γερμανία, αλλά απέφυγε επιμελώς να το συζητά και να το ανακινεί με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.
Πρόκειται για 476 εκατομμύρια Ράιχσμαρκ που όλοι σχεδόν αποδέχονται εμμέσως πλην σαφώς ότι ενδέχεται να «ζητηθούν». Το ίδιο αποδέχεται και η εφημερίδα (αναλυτής ο Σβεν Φέλιξ Κέλερχοφ) υποστηρίζοντας πως εάν το δάνειο δεν συμπεριληφθεί στις πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά χαρακτηριστεί ‘κανονικό δάνειο’, τότε, όπως αποφαίνεται ο αναλυτής «η Ελλάδα έχει δικαίωμα απαίτησης αποπληρωμής του δανείου».
Το πρόβλημα που εγκύπτει, όμως, είναι ότι εάν η Γερμανία πληρώσει σήμερα τα περίπου 70 δισεκατομμύρια ευρώ (μαζί με τους τόκους 66 ετών), τότε δημιουργείται «νομικό προηγούμενο με απρόβλεπτες συνέπειες» για τη Γερμανία, σημειώνει ενδεικτικά ο αναλυτής. Και αυτό είναι μάλλον και το μοναδικό εμπόδιο αποπληρωμής του για τη Γερμανία.
Να λοιπόν που πρώτη φορά μια συντηρητική εφημερίδα της Γερμανίας, έστω και με μισόλογα, λέει αυτό που ‘δεν κατάφεραν’ να αρθρώσουν ούτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ: το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι διεκδικήσιμο.

DW/ Die Welt am Sonntag / Βιβή Παπαναγιώτου 

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου

cretalive.gr

• Γερμανοί πολίτες ζητούν για λογαριασμό μας τις πολεμικές αποζημιώσεις
• Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern
• Εικόνες από τη Γερμανική κατοχή στην Κρήτη
• Η απίστευτη απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε στις στις 26 Απριλίου 1944…
• Στο Κοντομαρί Χανίων διαπράχτηκε η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Τέσσερις Έλληνες επιστήμονες που μας βγάζουν ασπροπρόσωπους διεθνώς

 Ελληνική αριστεία στην Ευρώπη
Τέσσερις Ελληνες απέσπασαν ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τα ερευνητικά προγράμματά τους.

Στο κλίμα της γενικευμένης κατήφειας που βιώνει η χώρα, μια ευχάριστη είδηση ήρθε από την ελληνική ερευνητική κοινότητα και μάλιστα από τους νέους αντιπροσώπους της. Τέσσερις νέοι έλληνες ερευνητές απέσπασαν υποτροφίες από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνας (European Research Council, ERC) για να συνεχίσουν τα ερευνητικά προγράμματά τους στην επόμενη πενταετία. Το ERC εφέτος μοίρασε συνολικά 670 εκατ. ευρώ σε 480 άριστους νέους επιστήμονες. Για να αντιληφθείτε το είδος των εξετάσεων που έδωσε επιτυχώς η τετράδα, φτάνει να σας πούμε ότι τα ποσοστά επιτυχίας ανέρχονται στο 12% (χρηματοδοτήθηκαν 480 από τις 4.080 αιτήσεις!). Με τις καλύτερες ευχές μας για την πραγματοποίηση των στόχων τους, το «ΒΗΜΑScience» παρουσιάζει σήμερα τους επιστήμονες που μας βγάζουν ασπροπρόσωπους στη διεθνή επιστημονική αρένα.

Ζωή Λυγερού: αντιγραφή DNA στην Πάτρα

Φανταστείτε ότι θέλετε να μοιράσετε ακριβοδίκαια τα υπάρχοντά σας στα δύο σας παιδιά. Μόνο που το πολυτιμότερο απ’ όλα, έναν μυστικό κώδικα βάσει του οποίου θα πρέπει να πορευθούν στη συνέχεια της ζωής τους, τον έχετε σε ένα και μοναδικό αντίγραφο. Τι κάνετε;

Προτού αρχίσετε τη μοιρασιά, αποφασίζετε να αντιγράψετε τον κώδικα και να δώσετε από ένα αντίγραφο στο κάθε παιδί σας. Περιττό να πούμε πόσο σπουδαία είναι η πιστότητα της αντιγραφής: Ενα λάθος και κάποιο από τα παιδιά μπορεί να πάρει τον δρόμο της απωλείας! Αυτή η ακριβοδίκαιη μοιρασιά του γενετικού υλικού (του κώδικα όπου είναι γραμμένες οι οδηγίες της ζωής) είναι το ζητούμενο κάθε φορά που διαιρείται ένα κύτταρο του οργανισμού μας. Και αν σκεφθείτε ότι όλοι εμείς ξεκινήσαμε τη ζωή μας από ένα και μόνο κύτταρο (που προήλθε από τη σύντηξη του ωαρίου της μητέρας μας με ένα σπερματοζωάριο του πατέρα μας) και φτάσαμε να διαθέτουμε τρισεκατομμύρια κύτταρα, αντιλαμβάνεστε ότι η κυτταρική διαίρεση είναι ένα συχνότατο φαινόμενο και πως ο μηχανισμός αντιγραφής του DNA πριν από τη διαίρεση είναι υψίστης σημασίας για την καλή μας υγεία.

Τον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρα εξασφαλίζουν ότι το γενετικό υλικό τους θα διαβιβαστεί ακέραιο στα θυγατρικά τους, καθώς και το πώς βλάβες στη διαδικασία αυτή σχετίζονται με την εμφάνιση και εξέλιξη του καρκίνου, μελετά η ερευνητική ομάδα της αναπληρώτριας καθηγήτριας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πάτρας κυρίας Ζωής Λυγερού. Το εγχείρημα της αντιγραφής είναι ένα έργο τιτάνιο: έξι δισεκατομμύρια βάσεις αντιγράφονται με απόλυτη πιστότητα σε μια διαδικασία που διαρκεί πολλές ώρες. Οπως εξήγησε στο «ΒΗΜΑScience» η κυρία Λυγερού, «η αντιγραφή του DNA εκκινά από χιλιάδες αφετηρίες, διασκορπισμένες πάνω στα χρωμοσώματα. Κάθε κύτταρο πρέπει να θυμάται, σε κάθε χρονική στιγμή, ποιες περιοχές του γονιδιώματός του έχει αντιγράψει και ποιες όχι ώστε να εξασφαλίσει ότι κάθε περιοχή θα αντιγραφεί μία και μόνο μία φορά. Αυτή η “μοριακή μνήμη” προσδίδεται από ειδικές πρωτεΐνες, που δεσμεύονται πάνω στο DNA και καθορίζουν πού και πότε θα εκκινήσει η αντιγραφή. Η ομάδα μας έχει αναπτύξει τεχνολογίες που επιτρέπουν τη μικροσκοπική παρατήρηση της διαδικασίας της αντιγραφής του DNA σε ζωντανά μεμονωμένα ανθρώπινα κύτταρα, αλλά και την προσομοίωση της διαδικασίας στον ηλεκτρονικό υπολογιστή».

Αξιοποιώντας τις διεπιστημονικές αυτές προσεγγίσεις, η ομάδα της κυρίας Λυγερού θα μελετήσει τι συμβαίνει σε μοριακό και γενετικό επίπεδο σε έναν πληθυσμό κυττάρων όπου ο έλεγχος της αντιγραφής του DNA έχει απορρυθμιστεί και πώς η απορρύθμιση αυτή μπορεί να σχετίζεται με την εμφάνιση και εξέλιξη του καρκίνου. «Ο καρκίνος εμφανίζεται λόγω συσσώρευσης βλαβών στο γενετικό υλικό των κυττάρων. Τα καρκινικά κύτταρα είναι γονιδιωματικά ασταθή και γρήγορα μετεξελίσσονται με αποτέλεσμα να ανθίστανται στην αντικαρκινική θεραπεία. Τα ευρήματα της μελέτης αναμένεται να βοηθήσουν στην κατανόηση των βασικών μοριακών μηχανισμών που εξασφαλίζουν τη γονιδιωματική σταθερότητα όλων των κυττάρων και να διαφωτίσουν τα βήματα που οδηγούν σε καρκινογένεση» δήλωσε η ελληνίδα ερευνήτρια, της οποίας το πρόγραμμα χρηματοδοτήθηκε με 1,5 εκατ. ευρώ.

Απόφοιτος του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, η κυρία Λυγερού πραγματοποίησε τη διδακτορική διατριβή στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας (EMBL) στη Χαϊλδεμβέργη της Γερμανίας και στη συνέχεια υπήρξε συνεργάτης του τιμημένου με Βραβείο Νομπέλ Πολ Nερς στη Βρετανία. Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη δεν απογοήτευσε την ελληνίδα ερευνήτρια, η οποία είναι αισιόδοξη για το μέλλον της ελληνικής έρευνας, όπως τουλάχιστον αυτό διαφαίνεται στο πανεπιστήμιο όπου υπηρετεί.«Κατά την τελευταία δεκαετία το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει επιτύχει να προσελκύσει νέους επιστήμονες με διεθνή καριέρα, να εγκαθιδρύσει ιδρυματικές υποδομές που υποστηρίζουν προηγμένες τεχνολογίες και να μεταφέρει τεχνογνωσία αιχμής στην Πάτρα μέσω διεθνών διεπιστημονικών συνεργασιών, επενδύοντας στη δημιουργία ενός ερευνητικού περιβάλλοντος αριστείας» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Γιώργος Βασιλικογιαννάκης: σύνθεση φαρμάκων στην Κρήτη

Έστω ότι μια ουσία η οποία προέρχεται από ένα σπάνιο και μη καλλιεργήσιμο φυτό αποκαλύπτεται αντικαρκινική. Δύο δυνατότητες έχουμε: ή να εξαφανίσουμε το φυτό από προσώπου Γης προσπαθώντας να αποσπάσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ποσότητες από την ουσία-φάρμακο ή να βρούμε τρόπο να τη συνθέσουμε χημικά. Οι ανάγκες για χημική σύνθεση οργανικών ουσιών είναι στην κυριολεξία ατελείωτες και ιστορικά οι χημικοί έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά εφευρετικοί. Εκτός όμως από τις ανάγκες για οργανικές ουσίες, αυξημένες είναι σήμερα και οι απαιτήσεις μας για τις προδιαγραφές παραγωγής τους. Δεν μπορούμε πια αβασάνιστα να χρησιμοποιούμε βαρέα μέταλλα, όπως χρώμιο, βανάδιο, όσμιο ή τιτάνιο, καθώς η επίδρασή τους στο περιβάλλον και στον άνθρωπο μπορεί να είναι καταστροφική. Ευκταίο είναι επίσης η ακολουθία των αντιδράσεων που απαιτούνται για την οργανική σύνθεση του μορίου στόχου να μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε μεγάλη κλίμακα χωρίς το κόστος να καθίσταται απαγορευτικό. Περιττό να πούμε ότι όσο φθηνότερη η πρώτη ύλη, τόσο το καλύτερο!

Τρόπους να ικανοποιήσει όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις έχει ανακαλύψει ο αναπληρωτής καθηγητής κ. Γεώργιος Βασιλικογιαννάκης από το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Απόφοιτος και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο κ Βασιλικογιαννάκης εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός φοιτητής στο πλευρό τού επίσης ελληνικής καταγωγής κορυφαίου χημικού κ. Κ. Νικολάου στο Ινστιτούτο Scripps των ΗΠΑ, προτού επιστρέψει στη γενέτειρα Κρήτη. Το ερευνητικό έργο του στοχεύει στην ανάπτυξη νέων συνθετικών τεχνολογιών με βάση το διεγερμένο μοριακό οξυγόνο.

Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί ο έλληνας ερευνητής δεν είναι τίποτε άλλο από το οξυγόνο που αναπνέουμε και το οποίο διεγείρεται φωτοχημικά ώστε να μπορέσει να αξιοποιηθεί στην οργανική σύνθεση. Για τη διέγερση δεν χρησιμοποιούνται οργανικοί καταλύτες αλλά φωτοευαίσθητα φυσικά μόρια (όπως π.χ. η χλωροφύλλη των φυτών) τα οποία ονομάζονται φωτοευαισθητοποιητές. Είναι γνωστό εδώ και μερικές δεκαετίες ότι υπό κατάλληλες συνθήκες η απορρόφηση του ορατού φωτός από τους φωτοευαισθητοποιητές έχει συνέπεια τη μεταφορά ενέργειας στο οξυγόνο, το οποίο διεγείρεται και ονομάζεται διεγερμένο μοριακό οξυγόνο. Η επιτυχία του έλληνα ερευνητή έγκειται στη χρήση του παροδικού αυτού δραστικού μορίου για τη σύνθεση βιοδραστικών φυσικών προϊόντων. Με άλλα λόγια, ο κ. Βασιλικογιαννάκης και οι συνεργάτες του πετυχαίνουν να χρησιμοποιήσουν το πολύ δραστικό διεγερμένο οξυγόνο για την εκκίνηση διαδοχικών αντιδράσεων που απαιτούνται για τη σύνθεση περίπλοκων οργανικών ενώσεων στον σωστό τόπο και χρόνο και μέσα στην ίδια φιάλη. Οπως επεσήμανε μιλώντας στο «ΒΗΜΑScience», αυτό σημαίνει «εξοικονόμηση χρόνου, αφού σε μία μόνο φιάλη μπορούν να γίνουν πολλές συνεχόμενες αντιδράσεις της συνθετικής πορείας που έχει επιλεγεί. Με την κλασική, βήμα προς βήμα, σύνθεση οι αντιδράσεις αυτές θα ήθελαν ακόμη και εβδομάδες για να πραγματοποιηθούν». Και ως τα παραπάνω να μην ήταν επαρκή, η ελληνική ερευνητική ομάδα έχει πετύχει ακόμη έναν βασικό στόχο για να καταστήσει τις εφαρμογές του πειραματισμού της φιλικότερες προς το περιβάλλον: δεν χρησιμοποιεί πια οργανικούς διαλύτες (υδρογονάνθρακες, χλωριωμένους υδρογονάνθρακες). Το μέσο διάλυσης είναι το νερό!

Το πρόγραμμα του κ. Βασιλικογιαννάκη θα χρηματοδοτηθεί με 1,338 εκατ. ευρώ. Οπως μας είπε, ένα μέρος από αυτά θα αξιοποιηθεί για υποδομές και αναλώσιμα, ενώ θα εργαστούν στο πρόγραμμα μεταδιδακτορικοί ερευνητές, καθώς επίσης και διδακτορικοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές. Αν και η σύνθεση φαρμάκων μπορεί να είναι η προφανής εφαρμογή των αποτελεσμάτων της έρευνας του κ. Βασιλικογιαννάκη, το ζητούμενο της εργασίας του είναι η ανάπτυξη μεθόδων οργανικής σύνθεσης που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν απ’ όλους τους ερευνητές. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο δεν αρέσκεται να πατεντάρει τις ανακαλύψεις του: θέλει να χρησιμοποιούνται από τους ανά τον κόσμο συναδέλφους του.

Δήμητρα-Ισιδώρα Ρουσσοπούλου: προστασία ψηφιακών αρχείων στην Αθήνα

Έχετε ποτέ ευχηθεί να μην είχαν καταστραφεί/χαθεί τα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας; Εχετε αναλογιστεί πώς θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν δεν είχε καεί η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας; Η απώλεια της ανθρώπινης γνώσης είναι πάντα οδυνηρή και το δυσάρεστο είναι ότι ο κίνδυνος παραμένει σήμερα εξίσου υπαρκτός όσο και στο παρελθόν. Γιατί μπορεί σήμερα να μην είναι εύκολο να καούν όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταστραφούν ή να αλλοιωθούν τα ψηφιακά αρχεία.

Οπως εξήγησε στο «ΒΗΜΑScience» η επίκουρη καθηγήτρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Δήμητρα-Ισιδώρα Ρουσοπούλου, «δύο είναι οι κίνδυνοι που απειλούν τα ψηφιακά αρχεία: το πρώτο είναι η φυσική φθορά, η οποία μπορεί να οδηγήσει τόσο σε απώλεια όσο και σε αλλαγή του περιεχομένου των αρχείων. Το δεύτερο πρόβλημα,το οποίο αφορά κυρίως αρχεία ιστορικού τύπου, έχει να κάνει με την πιθανότητα κακόβουλης εξαλλαγής των αρχείων».

Με στόχο την προστασία των ψηφιακών αρχείων, στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ ξεκίνησε πριν από 12 χρόνια το πρόγραμμα LOCKSS (Lots of Copies Keep Stuff Safe, πολλά αντίγραφα κρατούν τα αρχεία ασφαλή). Απόφοιτος του Τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, η κυρία Ρουσοπούλου πραγματοποίησε τη διδακτορική διατριβή της στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και στο πρόγραμμα LOCKSS. Υστερα από 4ετή παραμονή στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, η ελληνίδα ερευνήτρια εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ενώ από το 2009 βρίσκεται στο Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Το ερευνητικό πρόγραμμά της, το οποίο χρηματοδοτείται με 1,032 εκατ. ευρώ, στοχεύει στην επίλυση προβλημάτων του LOCKSS. Παραδείγματος χάριν, η ιστοσελίδα μιας εφημερίδας μεταβάλλεται συνεχώς. Θα πρέπει να βρεθεί τρόπος ασφαλούς αποθήκευσης όλων των εκδοχών της έκδοσης. Ακριβώς αντίθετη πρόκληση για τους ερευνητές αποτελεί η διατήρηση ακαδημαϊκών αρχείων (όπως είναι οι δημοσιεύσεις σε επιστημονικές επιθεωρήσεις) τα οποία δεν μεταβάλλονται. Για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει κακόβουλη αλλαγή τους, το σύστημα θα πρέπει να μπορεί να εντοπίζει τον κόμβο μέσω του οποίου τα αρχεία «κατεβαίνουν» διαφοροποιημένα. Αντιστοίχως, θα πρέπει να εντοπίζεται ο προβληματικός κόμβος σε περιπτώσεις όπου η αναζήτηση με το ίδιο λήμμα δίνει διαφορετικά αποτελέσματα όταν γίνεται από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Αυτού του τύπου τα προβλήματα θα έχουν να επιλύσουν οι τέσσερις διδακτορικοί και δύο μεταδιδακτορικοί φοιτητές που θα προσληφθούν για να εργαστούν στο πρόγραμμα της κυρίας Ρουσοπούλου, η οποία συνεχίζει επιτυχώς στα πάτρια εδάφη αυτό που ξεκίνησε στην αλλοδαπή.

Νίκος Χρόνης: το τσιπάκι του Aids στην Κρήτη

Σας έχει τύχει να βρεθείτε ποτέ σε ένα απομακρυσμένο σημείο της χώρας μας χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να χρειάζεστε γιατρό; Τότε ακόμη και ένας σχετικά αθώος πυρετός φαντάζει απειλητικός για τη ζωή! Φανταστείτε λοιπόν πώς θα ήταν να έχετε προσβληθεί από μια δυνητικά θανατηφόρο ασθένεια, και όχι μόνο να μη διαθέτετε προσωρινώς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλά να μην έχετε καμία ελπίδα να αποκτήσετε. Πολύ περισσότερο μάλιστα να ζείτε σε περιοχές που μαστίζονται ακόμη και από έλλειψη νερού! Μη νομίζετε ότι οι παραπάνω συνθήκες είναι αποκύημα φαντασίας. Το εφιαλτικό αυτό σενάριο, που εμείς οι τυχεροί του δυτικού κόσμου επιλέγουμε να ξεχνούμε, αποτελεί την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν κυρίως στην Αφρική. Εκεί, σε περιοχές που οι επιστήμονες αποκαλούν resource limited settings (περιοχές περιορισμένων πηγών), εντοπίζονται και τα περισσότερα κρούσματα της νόσου του AIDS, η οποία προκαλείται από τον ιό HIV και προσβάλλει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα.

Δεν ξεχνούν όμως όλοι τους άτυχους αυτού του πλανήτη. Ο κ. Νίκος Χρόνης, ο οποίος εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, αναπτύσσει τεχνολογίες οι οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ακριβώς σε αυτές τις περιοχές, όπου το πλησιέστερο νοσοκομείο μπορεί να απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από τον ασθενή, ή ακόμη και όταν δεν είναι τόσο απρόσιτο να μη διαθέτει τα απαιτούμενα για την περίθαλψή του. Ο απόφοιτος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης συνέχισε τις σπουδές του στη Βιοϊατρική Τεχνολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και στη συνέχεια μελέτησε νευροεπιστήμες στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Νέα Υόρκης. Με αυτό το διεπιστημονικό υπόβαθρο έγινε μέλος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν το οποίο σκοπεύει να εγκαταλείψει σε λίγους μήνες για να εργαστεί στο Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) της Κρήτης. Προικοδοτούμενος με 2 εκατ. ευρώ, ο κ. Χρόνης θα συνεχίσει την ανάπτυξη ενός μικροτσίπ, όχι μεγαλύτερου από μια πιστωτική κάρτα, το οποίο θα αξιοποιηθεί για την παρακολούθηση της πορείας των ασθενών με AIDS στην Αφρική. Οπως εξήγησε μιλώντας στο «BΗΜΑScience», «το τσιπ θα είναι μιας χρήσεως. Ο ασθενής θα δίνει μια σταγόνα αίμα η οποία θα τοποθετείται πάνω στο τσιπ και θα αναλύεται. Τα αποτελέσματα θα “διαβάζονται” από μια φορητή μονάδα μεγέθους περίπου μιας θήκης γυαλιών και έτσι ο γιατρός θα μπορεί να γνωρίζει την πορεία της εξέλιξης της νόσου».

Αν διερωτάσθε πώς είναι δυνατόν ένα τσιπ να αντικαθιστά ολόκληρο εργαστήριο, η απάντηση κρύβεται σε τέσσερα γράμματα: ΜEMS. Με τη συντομογραφία αυτή περιγράφονται τα μικροηλεκτρομηχανικά συστήματα (microelectromechanical systems), ένα δυναμικό πεδίο εφαρμογών της μηχανικής που συνδυάζει τη Νανοτεχνολογία και, στην περίπτωση του κ. Χρόνη, τη Μικροοπτική και τη Μικρορευστομηχανική. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η σταγόνα αίματος των ασθενών θα κυλάει μέσα σε κανάλια «λαξευμένα» στην κάρτα και πως καθένα από τα κύτταρα του αίματος θα παρακολουθείται/καταγράφεται από 10.000 μικροσκόπια τα οποία είναι ενσωματωμένα σε αυτή. Το αξιοσημείωτο μάλιστα είναι ότι το κόστος για τη δημιουργία αυτού του μικροτσίπ δεν είναι υψηλό, καθώς η τεχνολογία που το παράγει είναι τέτοια ώστε «είτε ένα μικροσκόπιο είτε 10.000 να προστεθούν στην κάρτα, το κόστος παραμένει ίδιο», όπως εξήγησε ο έλληνας ερευνητής ο οποίος αισιοδοξεί ότι το ερευνητικό περιβάλλον στο ΙΤΕ θα είναι εξίσου ενδιαφέρον όσο και αυτά της αλλοδαπής.

IΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ στο Βήμα

• Ομογενής επιστήμονας εφευρίσκει ενέργεια από τη δίνη του νερού ( video )
• Ο Έλληνας γιατρός που έχει σώσει 9.000 άπορα παιδιά.
• Υπάρχει και η Ελλάδα της δημιουργίας και των πρωτοποριακών ανακαλύψεων

Σωστη!

Ο σύζυγος επιστρέφει στο σπίτι του από τη δουλειά και βρίσκει τα τρία του παιδιά στον κήπο, ακόμα με τις πυτζάμες τους, να παίζουν. Τριγύρω τους υπήρχαν άδεια κουτιά από φαγητό διασκορπισμένα σε όλον τον κήπο.
Η πόρτα του αυτοκινήτου της γυναίκας του ήταν ανοιχτή, καθώς επίσης και η πόρτα του σπιτιού και πουθενά ίχνος από τον σκύλο.

 Μπαίνοντας στο σπίτι συνάντησε ακόμα μεγαλύτερη ακαταστασία. Ένα φωτιστικό πεσμένο κάτω και το χαλί τσαλακωμένο και μαζεμένο πάνω στον τοίχο.

Στο σαλόνι η τηλεόραση ήταν αναμμένη και έπαιζε πολύ δυνατά σε ένα κανάλι με κινούμενα σχέδια και ο καναπές ήταν καλυμμένος με παιχνίδια και ρούχα.

Στην κουζίνα ο νεροχύτης ήταν γεμάτος κατσαρόλες, το πρωινό είχε χυθεί στα μάτια της κουζίνας, η πόρτα του ψυγείου ανοιχτή, τ φαγητό του σκύλου πεταμένο στο πάτωμα, κάτω από τραπέζι ένα σπασμένο ποτήρι κι ένας μικρός σωρός πίσω από την πόρτα.

 Ανέβηκε αμέσως τη σκάλα παραμερίζοντας τις ντάνες από παιχνίδια και τους σωρούς από ρούχα, αναζητώντας τη γυναίκα του, τώρα πλέον ανήσυχος μήπως της συνέβαινε κάτι, μήπως αρρώστησε, μήπως έπαθε κάτι σοβαρό.

Όπως πήγαινε προς την κρεβατοκάμαρα πρόσεξε πώς έβγαινε νερό κάτω από την πόρτα του μπάνιου και μπαίνοντας είδε πετσέτες γεμάτες σαπούνια και ακόμα περισσότερα παιχνίδια στο πάτωμα, χιλιόμετρα από χαρτί υγείας ξετυλιγμένο και πεταμένο σε μια γωνιά και οδοντόκρεμα πάνω στον καθρέφτη και στους τοίχους.

Μπήκε τρέχοντας στην κρεββατοκάμαρα και βρήκε τη σύζυγό του χωμένη στο κρεββάτι με τις πυτζάμες, να διαβάζει ‘ήρεμα ένα μυθιστόρημα.

Εκείνη τον κοίταξε, του χαμογέλασε και τον ρώτησε πώς ήταν η μέρα του.

Εκείνος την κοίταξε και αναμαλλιασμένος τη ρώτησε:
-Τι συνέβη εδώ πέρα ;

Εκείνη του χαμογέλασε ξανά και του είπε:
– Θυμάσαι που κάθε φορά που επιστρέφεις από τη δουλειά με ρωτάς
τι σκατά κάνω όλη μέρα ;
– Ναι, απάντησε αυτός.
– Ε ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΤA ΕΚΑΝΑ .

asimonis.wordpress.com

• Πόσο πρέπει να πληρώνεται μια νοικοκυρά για τα «οικιακά»;

To επιβλητικό σπίτι- «μάτι» της Naomi Campbell

Aκόμα και αν έρθει η συντέλεια του κόσμου, η Naomi Campbell και τα αγαπημένα της πρόσωπα, φαίνεται πως δε θα έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα, ‘επιζώντας» σε ένα άκρως πολυτελές και οικολογικό σπίτι, που σκοπεύει να κατασκευάσει σε νησί της Τουρκίας! Τι έχει σκεφτεί όμως το ιδιότροπο μοντέλο για την κατασκευή του;

Ένα άκρως εντυπωσιακό, eco-friendly σπίτι, που θα εκμεταλλεύεται όλα τα στοιχεία της φύσης, θέλει να χτίσει η γαζέλα της πασαρέλας Naomi Campbell στην Τουρκία, στο ιδιωτικό νησάκι «Isla Playa de Cleopatra».

Το σπίτι αυτό, σύμφωνα με τα σχέδια της αρχιτεκτονικής ομάδας, με επικεφαλής το νέο αστέρι του χώρου, Luis de Garrido, θα βρίσκεται στο κέντρο ενός σημείου, που είναι σχεδιασμένο για να μοιάζει με το σύμβολο του ματιού του Αιγύπτιου θεού Ώρου (το οποίο συμβολίζει την προστασία, την ισχύ και την υγεία).

Το σπίτι, ή καλύτερα, παλάτι, του οποίου το εξωτερικό μέρος θα είναι κατασκευασμένο από γυαλί, θα διαθέτει 25 χλιδάτα δωμάτια, ικανά να φιλοξενήσουν την Campbell και την παρέα της! Η 100% φιλική προς το περιβάλλον, κατασκευή του, αλλά και η ενεργειακή αυτάρκειά του, με πλήθος φωτοβολταϊκών και ηλιακών συστημάτων, (κ.λ.π.) είναι μερικά από τα σχέδια της έπαυλης.

perierga.gr

Μήπως είσαι αναρχικός και δεν το ξέρεις; Η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει

Το κείμενο του David Graeber  που ακολουθεί, υπάρχει σε πολλά site αναρχικής θεωρίας και λόγου στο διαδίκτυο. Προσωπικά το βρήκα ΕΔΩ.

Η μετάφραση που έχω κάνει είναι χωρίς επιμέλεια, οπότε όπως πάντα να συγχωρέσετε την όποια χοντράδα. Ο  Ντέιβιντ Γκράεμπερ είναι ένας από τους πλέον γνωστούς ανθρωπολόγους της γενιάς του, και για τη πρωτογενή έρευνα που έκανε στο νησί της Μαγαδασκάρης αλλά και για την πολιτική του δράση ως αναρχικός στο κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης της τελευταίας δεκαετίας. Δίδασκε στο πανεπιστήμιο του Γέηλ από όπου και εκδιώχθηκε λόγω της πολιτικής του δράσης. Τώρα διδάσκει στο πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθς του Λονδίνου. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: “Αποσπάσματα μιας αναρχικής ανθρωπολογίας” και “Κίνημα , Βία , Τέχνη και Επανάσταση” ,  από τις ελευθεριακές εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, ενώ ετοιμάζονται το “Τέλος των Πρωτοποριών” και το “Το Χρέος : Τα πρώτα 5.000 χρόνια” το οποίο είναι και το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο είναι απλά εκπληκτικό.

Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Ντέιβιντ Γκράεμπερ από το 2010, όταν ήρθε στην Ελλάδα : ΕΔΩ .

 

risingalaxy

***

Είσαι αναρχικός-η ; Η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει

Του David Greaber

Πιθανώς να έχεις ήδη ακούσει ένα-δυο πράγματα για τους αναρχικούς και τι υποτίθεται ότι πιστεύουν. Το πιθανότερο είναι πως ότι έχεις ακούσει είναι ανοησίες. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι αναρχικοί είναι υποστηρικτές της βίας, του χάους και της καταστροφής ή ότι είναι τρελαμένοι μηδενιστές που απλά θέλουν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Στη πραγματικότητα τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Οι αναρχικοί είναι απλά άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να συμπεριφέρονται με εύλογο τρόπο χωρίς να τους το επιβάλουν. Είναι μια πολύ απλή σκέψη. Μα είναι μια που οι πλούσιοι και δυνατοί έβρισκαν πάντοτε πολύ επικίνδυνη.

Στην πιο απλή μορφή τους τα αναρχικά πιστεύω καταλήγουν σε δύο βασικές υποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι τα ανθρώπινα όντα είναι, υπό κανονικές συνθήκες, όσο λογικά και αξιοπρεπή τους επιτρέπεται να είναι και μπορούν να οργανώνουν τον εαυτό τους αλλά και τις κοινότητες τους, χωρίς να χρειάζεται να τους πουν το πως. Η δεύτερη είναι ότι η εξουσία διαφθείρει. Περισσότερο απ΄όλα, ο αναρχισμός σημαίνει απλά να έχεις το κουράγιο να παίρνεις τις αρχές της κοινής ευπρέπειας, με τις οποίες όλοι ζούμε, και να τις ακολουθείς μέσα από τα λογικά συμπεράσματα τους. Όσο παράξενο και αν φαίνεται, στα πιο σημαντικά πράγματα είσαι ήδη αναρχικός-η, απλά δεν το συνειδητοποιείς.

Ας αρχίσουμε παίρνοντας μερικά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή.

• Αν υπάρχει μια γραμμή για να ανέβεις σε ένα λεωφορείο με πολύ κόσμο, περιμένεις τη σειρά σου και αποφεύγεις να ανοίξεις δρόμο με τον αγκώνα σου,ακόμα και όταν δεν υπάρχει τριγύρω αστυνομία;

Αν απάντησες “ναι”, τότε είσαι συνηθισμένος να συμπεριφέρεσαι σαν αναρχικός-η!

Η πιο βασική αναρχική ιδέα είναι η αυτο-οργάνωση: η υπόθεση ότι τα ανθρώπινα όντα δεν χρειάζονται να απειλούνται με διώξεις για να είναι ικανά να φτάσουν σε λογική κατανόηση το ένα με το άλλο ή να συμπεριφερθούν μεταξύ τους με αξιοπρέπεια και σεβασμό.

Όλοι πιστεύουν ότι είναι ικανοί να συμπεριφέρονται εύλογα από μόνοι τους. Αν σκέφτονται ότι οι νόμοι και η αστυνομία είναι απαραίτητα, είναι γιατί νομίζουν ότι όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.

Αλλά αν το καλοσκεφτείς, ακριβώς έτσι δεν σκέφτονται και όλοι αυτοί οι άνθρωποι για εσένα; Οι αναρχικοί υποστηρίζουν πως όλη η αντικοινωνική συμπεριφορά- που μας κάνει να νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο να έχουμε στρατούς, αστυνομία, φυλακές και κυβερνήσεις να ελέγχουν τη ζωή μας- στη πραγματικότητα βασίζεται  στις συστημικές ανισότητες και την αδικία που οι στρατοί, η αστυνομία, οι φυλακές και οι κυβερνήσεις κάνουν δυνατές. Όλα είναι ένας φαύλος κύκλος. Αν οι άνθρωποι συνηθίζουν στο να τους συμπεριφέρονται σαν η γνώμη τους να μην έχει σημασία, πολύ πιθανώς να θυμώσουν,να γίνουν κυνικοί, ακόμα και βίαιοι – που φυσικά κάνει ευκολότερο για αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία να λένε πως η γνώμη τους δεν μετράει. Μόλις καταλάβουν ότι οι γνώμες τους πραγματικά έχουν την ίδια σημασία σαν και όλων των υπολοίπων, έχουν την τάση να γίνονται αξιοθαύμαστα κατανοητικοί. Εν συντομία: Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι είναι η ίδια η εξουσία και τα αποτελέσματα της, που κάνουν τους ανθρώπους ανόητους και ανεύθυνους.

• Είσαι μέλος μιας λέσχης ή αθλητικής ομάδας, μιας οποιασδήποτε συλλογικότητας όπου οι αποφάσεις δεν επιβάλλονται από έναν αρχηγό αλλά παίρνονται στη βάση της γενικής συναίνεσης;

Αν η απάντηση σου είναι “ναι”, τότε ανήκεις σε έναν οργανισμό που λειτουργεί με αναρχικές αρχές! Μια άλλη αναρχική αρχή είναι η εθελοντική ένωση. Πρόκειται απλά για την εφαρμογή δημοκρατικών αρχών στη καθημερινή ζωή. Η μόνη διαφορά   είναι ότι οι αναρχικοί πιστεύουν πως θα πρέπει να είναι δυνατό να υπάρχει μια κοινωνία, στην οποία τα πάντα θα οργανώνονται σύμφωνα με αυτό το πλαίσιο -όλες οι ομάδες βασισμένες στην ελεύθερη συναίνεση των μελών τους- και για αυτό, όλες οι “από τα πάνω προς τα κάτω” δομές στρατιωτικού τύπου όπως οι στρατοί, οι γραφειοκρατίες ή οι μεγάλες εταιρίες, που βασίζονται σε ιεραρχίες, δεν θα είναι πλέον απαραίτητες. Ίσως δεν πιστεύεις ότι αυτό θα είναι δυνατό. Ίσως και να το πιστεύεις. Όμως, κάθε φορά που φτάνεις σε συμφωνία μέσω της συναίνεσης, παρά μέσω των απειλών, κάθε φορά που έρχεσαι σε μια εθελοντική ρύθμιση με ένα άλλο πρόσωπο, φτάνεις στην κατανόηση ή φτάνεις σε συμβιβασμό παίρνοντας υπόψιν την κατάσταση του άλλου προσώπου εν προκειμένω ή τις ανάγκες του, είσαι αναρχικός -ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις.

Ο αναρχισμός είναι απλά ο τρόπος που οι άνθρωποι δρουν όταν είναι ελεύθεροι να πράξουν όπως επιλέξουν, και όταν έχουν να κάνουν με άλλους που είναι εξίσου ελεύθεροι -και για αυτό έχουν συνείδηση της ευθύνης ,που αυτό συνεπάγεται, απέναντι στους άλλους. Αυτό οδηγεί σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο: Ενώ οι άνθρωποι μπορούν να είναι λογικοί και διακριτικοί όταν έχουν να κάνουν με ίσους, η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια που δεν γίνεται να τους εμπιστευτούμε όταν τους δίνεται η εξουσία πάνω σε άλλους. Δώσε σε κάποιον τέτοια εξουσία. Αναπόφευκτα σχεδόν, θα τη καταχραστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

• Πιστεύεις ότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι εγωιστές, επηρμένα γουρούνια που δεν τους νοιάζει πραγματικά για το δημόσιο συμφέρον; Πιστεύεις ότι ζούμε σε ένα οικονομικό σύστημα που είναι ηλίθιο και άδικο;

Αν απάντησες “ναι”, τότε προσυπογράφεις την αναρχική κριτική στη κοινωνία του σήμερα -τουλάχιστον στο ευρύτερο πλαίσιο της. Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι η εξουσία διαφθείρει, και ότι αυτοί που περνούν όλη τους τη ζωή αναζητώντας την εξουσία είναι οι τελευταίοι που θα πρέπει να την έχουν. Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι το παρόν οικονομικό σύστημα, είναι ποιο πιθανό να ανταμείψει τους ανθρώπους για την εγωιστική και αδίστακτη συμπεριφορά τους, παρά για την αξιοπρέπεια και την τρυφερότητα τους ως ανθρώπινα όντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται έτσι. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται πως μπορεί να γίνει κάτι για αυτό, ή τέλος πάντων -και αυτό είναι κάτι στο οποίο οι πιστοί υπηρέτες των δυνατών είναι σχεδόν σίγουρο ότι επιμένουν- οτιδήποτε που δεν θα καταλήξει να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Αλλά τι γίνεται αν αυτό δεν είναι αλήθεια;

Και υπάρχει πραγματικά οποιοσδήποτε λόγος να το πιστεύεις αυτό; Στην πραγματικότητα, όταν τις περνάς από τεστ, οι περισσότερες προβλέψεις για το τι θα συμβεί χωρίς κυβερνήσεις ή καπιταλισμό αποδεικνύονται εξολοκλήρου αναληθείς. Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς κυβερνήσεις. Σε πολλά μέρη του κόσμου οι άνθρωποι ζουν έξω από τον έλεγχο των κυβερνήσεων, σήμερα. Βέβαια, σε μια πολύπλοκη, αστική, τεχνολογική κοινωνία όλο αυτό θα ήταν πιο περίπλοκο: αλλά η τεχνολογία μπορεί επίσης να διευκολύνει την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων. Για την ακρίβεια, δεν έχουμε ξεκινήσει καν να σκεφτόμαστε πως θα ήταν οι ζωές μας αν η τεχνολογία ανταποκρίνονταν αληθινά στις ανθρώπινες ανάγκες. Πόσες ώρες θα έπρεπε να δουλεύουμε αλήθεια ώστε να διατηρούμε μια λειτουργική κοινωνία – αν ξεφορτωνόμασταν δηλαδή όλα τα άχρηστα ή καταστροφικά επαγγέλματα όπως διαφημιστές, δικηγόρους, ανθρωποφύλακες, οικονομικούς αναλυτές, ειδικούς δημοσίων σχέσεων, γραφειοκράτες και πολιτικούς, και στρέφαμε τα καλύτερα επιστημονικά μυαλά μακριά από τους διαστημικούς εξοπλισμούς ή τα συστήματα των χρηματαγορών, ώστε να μηχανοποιήσουν τις επικίνδυνες ή ενοχλητικές εργασίες όπως η εξόρυξη μεταλλευμάτων η ο καθαρισμός της τουαλέτας, και να διανείμουν την υπόλοιπη εργασία σε όλους ισότιμα; Πέντε ώρες την ημέρα; Τρεις; Δύο; Κανείς δεν ξέρει γιατί ποτέ κανένας δεν ρωτάει αυτού του είδους τις ερωτήσεις. Για τους αναρχικούς, αυτές είναι οι ερωτήσεις που θα έπρεπε να ρωτάμε.

• Πιστεύεις πραγματικά αυτά που λες στα παιδιά σου (ή έλεγαν σε εσένα οι γονείς σου);

“Δεν έχει σημασία ποιος το ξεκίνησε”. “Δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”[1]. “Κάνε στους άλλους ότι θα ήθελες να κάνουν και οι άλλοι για εσένα..” “Καθάρισε την ακαταστασία σου”. “Μην είσαι κακός στους ανθρώπους επειδή είναι διαφορετικοί”. Ίσως θα έπρεπε να αποφασίσουμε, αν λέμε ψέμματα στα παιδιά μας όταν τους μιλάμε για το κακό και το καλό ή αν είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε στα σοβαρά τις παραινέσεις μας. Διότι, αν ακολουθήσετε αυτές τις ηθικές αρχές μέχρι τα λογικά συμπεράσματα τους, καταλήγετε στον αναρχισμό.

Πάρτε για παράδειγμα την αρχή “δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”. Αν πραγματικά το έπαιρνες στα σοβαρά, αυτό από μόνο του θα τίναζε στον αέρα ολόκληρη τη βάση για τον πόλεμο και το σύστημα ποινικού δικαίου. Το ίδιο ισχύει για το μοίρασμα: πάντα λέμε στα παιδιά ότι πρέπει να μάθουν να μοιράζονται, να αλληλοκατανοούν τις ανάγκες τους, να βοηθούν το ένα το άλλο. Μετά βγαίνουμε έξω στον πραγματικό κόσμο όπου υποθέτουμε ότι όλοι είναι εκ του φυσικού τους εγωιστές και ανταγωνιστικοί. Αλλά όπως θα σημείωνε ένα αναρχικός: στη πραγματικότητα, ότι λέμε στα παιδιά μας είναι σωστό. Σχεδόν οποιοδήποτε μεγάλο επίτευγμα που άξιζε το κόπο στην ανθρώπινη ιστορία, κάθε ανακάλυψη ή κατόρθωμα που βελτίωσε τις ζωές μας, βασίστηκε στην συνεργασία και την αλληλοβοήθεια. Ακόμα και τώρα, οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε περισσότερα για τις οικογένειες και τους φίλους μας παρά για τους εαυτούς μας. Ενώ, πιθανόν, πάντα θα υπάρχουν ανταγωνιστικοί άνθρωποι στο κόσμο, δεν υπάρχει κανένας λόγος γιατί η κοινωνία πρέπει να βασίζεται στην ενθάρρυνση τέτοιων συμπεριφορών, πόσο μάλλον κάνοντας τους ανθρώπους να ανταγωνίζονται για τις βασικές ανάγκες της ζωής. Αυτό υπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των ανθρώπων στην εξουσία, που μας θέλουν να ζούμε μέσα στο φόβο τους ενός για τον άλλο. Γι’ αυτό οι αναρχικοί καλούν για μια κοινωνία βασισμένη όχι μόνο στην ελεύθερη ένωση αλλά και στην αλληλοβοήθεια. Είναι γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν πιστεύοντας στην αναρχική ηθική και σταδιακά έχουν να κατανοήσουν ότι ο κόσμος των ενηλίκων δεν λειτουργεί με αυτό το τρόπο. Για αυτό και τόσα πολλά γίνονται επαναστατικά ή αποξενωμένα, ακόμα και αυτοκτονικά ως έφηβοι, και τελικά, παραιτημένα ως ενήλικες. Η μόνη τους παρηγοριά, συχνά, είναι η δυνατότητα να μεγαλώσουν οι ίδιοι παιδιά και να υποκρίνονται ότι ο κόσμος είναι δίκαιος. Αν όμως μπορούσαμε να ξεκινήσουμε πραγματικά να χτίζουμε ένα κόσμο που, έστω στο ελάχιστο, θα ήταν βασισμένος σε δίκαιες αρχές;

Δεν θα ήταν αυτό το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να δώσει κανείς στα παιδιά του;

• Πιστεύεις ότι τα ανθρώπινα όντα είναι θεμελιωδώς διεφθαρμένα και κακά, ή ότι συγκεκριμένα ήδη ανθρώπων (γυναίκες, άνθρωποι διαφορετικού χρώματος, λαϊκοί άνθρωποι που δεν είναι πλούσιοι ή δεν έχουν ανώτερη εκπαίδευση) είναι υποδεέστερα δείγματα, προορισμένα να κυβερνώνται από ανώτερους από αυτούς ;

Αν απάντησες “ναι”, ε λοιπόν, δεν είσαι τελικά αναρχικός. Αλλά αν απάντησες “όχι”, τότε, κατά πάσα πιθανότητα προσυπογράφεις το ενενήντα τις εκατό των αναρχικών αρχών, και πιθανόν, σε μεγάλο βαθμό να ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με αυτές.

Κάθε φορά που συμπεριφέρεσαι σε έναν άλλο άνθρωπο με κατανόηση και σεβασμό, είσαι αναρχικός. Κάθε φορά που επιλύεις τις διαφορές σου με άλλους με το να έρχεσαι σε έναν λογικό συμβιβασμό, ακούγοντας τι έχει να πει ο καθένας παρά να αφήνεις ένα άτομο να αποφασίζει για όλους τους άλλους, είσαι αναρχικός.Κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να επιβάλεις με τη δύναμη σε κάποιον να κάνει κάτι, αλλά αποφασίζεις να απευθύνεσαι στη λογική του, είσαι αναρχικός. Το ίδιο ισχύει κάθε φορά που μοιράζεσαι κάτι με έναν φίλο, η αποφασίζεις ποιος θα πλύνει τα πιάτα, η κάνεις οτιδήποτε και έχεις τη προσοχή σου στραμμένη στη δικαιοσύνη.

Τώρα, μπορεί να διαφωνήσεις  με όλα αυτά ότι είναι ωραία και καλά ως ένα τρόπος για μικρές ομάδες ανθρώπων να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αλλά η διαχείριση μιας πόλης ή μιας χώρας, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Και φυσικά υπάρχει κάτι σε αυτό. Ακόμα και αν αποκεντροποιήσεις τη κοινωνία και βάλεις όσο περισσότερη δύναμη είναι δυνατή στα χέρια μικρών κοινοτήτων, θα υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που θα χρειάζονται συντονισμό, από τη λειτουργία των σιδηροδρόμων μέχρι τις αποφάσεις για το ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πάρει η ιατρική έρευνα. Αλλά μόνο και μόνο επειδή κάτι είναι περίπλοκο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να το κάνεις δημοκρατικά. Απλά θα είναι περίπλοκο. Για την ακρίβεια, οι αναρχικοί έχουν ένα σωρό διαφορετικές ιδέες και οράματα για την αυτο-διεύθυνση μιας περίπλοκης κοινωνίας. Το να τα εξηγήσω θα έπαιρνε πολύ περισσότερο από το μέγεθος και τις προθέσεις ενός μικρού εισαγωγικού κειμένου σαν και αυτό. Αρκεί να πούμε, πρώτα απ’ όλα, ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο επινοώντας μοντέλα για το πως θα δούλευε μια πραγματικά δημοκρατική και υγιής κοινωνία. Βεβαίως, κανένας αναρχικός δεν ισχυρίζεται ότι έχει το τέλειο σχέδιο. Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να επιβάλουμε προκατασκευασμένα μοντέλα στη κοινωνία ούτως ή άλλως. Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε τα μισά από τα προβλήματα που θα προκύψουν στη προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε μια δημοκρατική κοινωνία. Ακόμα και έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι -με την ανθρώπινη επινοητικότητα να είναι αυτό που είναι- τέτοια προβλήματα μπορούν πάντα να λυθούν,  όσο γίνεται σύμφωνα με το πνεύμα των βασικών αρχών μας, οι οποίες σε τελική ανάλυση είναι οι αρχές της θεμελιώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Σημειώσεις:

[1] Σ.τ.μ. : Εδώ η μετάφραση έχει γίνει αυτολεξεί. Το ποιο κοντινό στην ελληνική γλώσσα είναι το αρχαίο ρητό “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού” αν και προφανώς δεν χρησιμοποιείται ως παραίνεση σε παιδιά μικρής ηλικίας.

Από τον //ΠαραλληλοΓράφο//

Το όνειρο που έγινε εφιάλτης

Η Ελληνική κοινωνία μεταπολεμικά άρχισε να δημιουργεί από το απόλυτο μηδέν που την είχε οδηγήσει ο β΄ Παγκόσμιος και ο Εμφύλιος Πόλεμος.  Μέσα από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες , συνθήκες απόλυτης φτώχειας του λαού, άρχισε σιγά σιγά να παράγει και να στέκεται στα πόδια της.

Το βιοτικό επίπεδο ανέβαινε με αργούς ρυθμούς και δύσκολες καταστάσεις , βλέπε Χούντα, Εμφυλιοπολεμικό κλίμα και άλλα πολλά άσχημα που θυμούνται καλά οι γενιές που τα βίωσαν.

Όλη αυτή η μάχη της ζωής και της επιβίωσης είχε έναν στόχο, «το κεραμίδι» πάνω από το κεφάλι της ελληνικής οικογένειας. Όλοι προσπαθούσαν για δεκαετίες να αποκτήσουν ένα σπίτι, την πρώτη κατοικία, να στεγάσουν τα όνειρα τους, τα όνειρα των παιδιών τους. Παρατηρήθηκε ανοικοδόμηση στις πόλεις με τις αντιπαροχές αλλά και στην ύπαιθρο με τις μονοκατοικίες που χτίζονταν όπως- όπως .

Πέρασαν πολλές δεκαετίες και το όνειρο του Έλληνα γινότανε μέρα με τη μέρα πραγματικότητα και φτάσαμε στη τελευταία εικοσαετία που έγινε η μεγάλη έκρηξη με τα στεγαστικά δάνεια. Πάνω από το 85% των ελλήνων στεγάστηκε μέσα στις ανέσεις της εποχής. Όλοι σχεδόν έγιναν ιδιοκτήτες, άσχετα αν τα χρωστούσαν, αν τα χρωστούν, αν τους κυνηγούν οι τράπεζες, το όνειρο συνεχιζόταν μέσα σε βαθύ ύπνο.

Όμως κάποιοι φρόντισαν να μετατρέψουν αυτό το υπέροχο όνειρο σε εφιάλτη. Άρχισαν οι κυβερνήσεις με τους ανίκανους οικονομολόγους που διέθεταν και διαθέτουν, να ψάχνουν λεφτά για να κλείνουν τρύπες της άθλιας οικονομικής πολιτικής που ασκούσαν και ασκούν.

Ο εύκολος στόχος ήταν και παραμένει τα ακίνητα και κυρίως τα σπίτια, οι κατοικίες του χιλιοβασανισμένου λαού. Φόρος αγοράς ακινήτου, φόρος μεταβίβασης, φόρος Α΄ κατοικίας, φόρος Β΄ κατοικίας , έκτακτος φόρος κατοικίας και άλλοι πολλοί φόροι που αφορούν την κατοικία, τα ακίνητα.

Μέσα σ αυτήν τη φορομπηχτική καταιγίδα ο Έλληνας φορολογούμενος βολοδέρνει και στην ουσία το κράτος του καταργεί την ιδιωτική περιουσία, τον κάνει να νιώθει ένοχος που απέκτησε το «κεραμίδι» πάνω από το κεφάλι του, τον τιμωρεί, τον μαστιγώνει αλύπητα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το αποκορύφωμα ήρθε με τον έκτακτο και παράλογο φόρο, που εξαγγέλθηκε από τα 3 € το μέτρο και από το βράδυ ως το πρωί έφτασε τα 30 € . Έλεος!

Λες και δεν έφταναν όλοι οι άλλοι φόροι ήρθε και η χαριστική βολή αυτού του κεφαλικού φόρου, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, που αν δε μπορεί κανείς να τον πληρώσει, του κόβουν το ρεύμα.

Ωμός ο εκβιασμός του Έλληνα, αλύπητο το μαστίγωμα, ασταμάτητο το κυνηγητό.

Το χειρότερο δε το έχουν καταλάβει αυτοί που εκτελούν τις εντολές των μετρίων οικονομολόγων- δανειστών μας. Τα χρήματα αν τελικά εισπραχθούν θα λείψουν από την εξυπηρέτηση των δανείων των οφειλετών, θα λείψουν δηλαδή από τις τράπεζες και τα δάνεια θα γίνονται κόκκινα, όσα τέλος πάντων έχουν απομείνει ακόμα και θα επιδεινώνουν την ρευστότητά τους.

Είναι άκρως εξοργιστικό αυτό το τελευταίο μέτρο, θα έλεγε κανείς «το κερασάκι» στην τούρτα του οικονομικού χάους που δημιούργησαν αυτοί που πάτησαν το κουμπί της παύσης χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας. Είναι άδικο το όνειρο του Έλληνα, το όνειρο γενεών να το μετατρέπουν σε εφιάλτη μέρα με τη μέρα.

Ζούμε σε μία ελεύθερη οικονομία και κανείς δε δικαιούται να καταργεί την ιδιωτική περιουσία με τα όποια μέσα και τρόπους. Όλα αυτά θυμίζουν την εποχή που ο Τούρκος κατακτητής έβγαζε τους εισπράκτορες να μαζέψουν του φόρους από τους υποδουλωμένους Έλληνες της εποχής και όποιος δε μπορούσε να πληρώσει, τον μαστίγωναν μέχρι θανάτου.

Αυτό ζούμε σήμερα, αλλά μη ξεχνάνε ότι ο Έλληνας ζυγό δεν αντέχει για πολύ!

Γράφει ο Παναγιώτης Μπατσαρισάκης στην Ελεύθερη Ζώνη